Warto wiedzieć jak obchodzić się z piwem, by móc w pełni rozkoszować się jego smakiem. Aby to ułatwić powstało kilka użytecznych wskazówek.
Przechowywanie
Piwa dojrzewające wymagają szczególnej opieki, by w późniejszym czasie odwdzięczyć się znakomitym smakiem, ale nie tylko one lubią przebywać w chłodnych pomieszczeniach. Najlepsze warunki do przechowywania stwarza spiżarnia lub piwnica pozwalająca uniknąć nadmiaru światła i zachować odpowiednią temperaturę. Niższe temperatury pozwalają na lepszą konserwację dlatego naturalnym wyborem powinna być lodówka, choć nie zawsze jest to wybór słuszny. Piwo typu
vintage ale
traci na walorach smakowych, gdy przechowywane jest w zbyt niskiej temperaturze. Różne rodzaje piwa
lambic
wymagają leżakowania w ciemnych, suchych pomieszczeniach przez dłuższy czas. Najlepiej, aby piwo ustawione było w pozycji pionowej, aby osad mógł pozostać na dnie butelki. Piwa musujące typu
Gueuze
przed podaniem leżakują przez około 2 lata, inne czekają na otwarcie nawet ponad 20 lat!
Nalewanie
Prawidłowe nalewanie piwa wiąże się z pewnym rytuałem, który wymaga cierpliwości. Zanim zaczniemy delektować się tym co w butelce należy sprawdzić szklankę. Kluczowa jest nienaganna czystość, jakiekolwiek oleiste ślady powodują opadanie piany i zakłócają smak. Szklanka nie może być również zbyt ciepła. Podczas nalewania możemy przekonać się jaka pianka powstanie, wtedy też poznaje się aromat i smak piwa. Nalewając piwo przechylamy szklankę o 45° i staramy sie trafić strumieniem w połowie wysokości, nalewamy powoli i miarowo, a gdy szklanka będzie w połowie pełna delikatnie przechylamy ją do pozycji pionowej. Jeśli wszystko zostało wykonane poprawnie, na powierzchni powstanie gęsta piana. Szybkość nalewania i rodzaj piwa wpływa na gęstość piany, chociaż niektóre
pale ale
nie wytwarzają piany w ogóle. Niektóre piwa mogą poszczycić się pianą utrzymującą się nawet przez 5 minut.
Temperatura
Temperatura podawanego piwa ma znaczący wpływ na doznania smakowe. Chłodniejsze piwo daje efekt świeżości, natomiast cieplejsze uwydatnia smak i aromat. Nie wszystkie piwa podawane w tej samej temperaturze będą smakowały tak samo. Im jaśniejsze piwo, tym niższa powinna być temperatura serwowania.
Pilznery
podaje sie w temperaturze 5°-7°C,
lagery
między 4° a 8°C, piwa pszeniczne powinny być schłodzone nawet mocniej, wtedy najbardziej odczuwalny jest ich orzeźwiający, cytrusowy smak. Piwa brytyjskie oraz belgijskie złote
ale
najlepiej smakują, gdy ich temperatura waha się między 10° a 14°C, natomiast ciemniejsze piwa belgijskie,
stout
oraz
barley wine
wolą nawet wyższą temperaturę. W razie wątpliwości większość producentów umieszcza informację o optymalnej temperaturze na tylnej etykiecie butelki.
Smakowanie
Kiperzy oceniając piwo stosują się do pewnych rytuałów podobnych do tych towarzyszących smakowaniu wina. Pierwszym krokiem po nalaniu piwa do odpowiedniej szklanki jest ocena jego wyglądu. Najbardziej sprzyjające warunki to otoczenie białych ścian i naturalne światło, dzięki któremu możemy określić kolor piwa i wygląd piany.
Pilznery
i
lagery
będą kusiły złotym kolorem,
stout
przyjmie hebanową barwę, natomiast piwa pszeniczne będą miały orzechowy odcień. Ocenie podlega również piana, gęsta, zachęcająca do picia, która w trakcie picia na ścianach szklanki pozostawi ślady.
Kolejnym ważnym kryterium jest zapach. Piwo, w odróżnieniu od wina, może smakować niemal wszystkim, zmysł powonienia pozwala rozpoznać dziesiątki bądź nawet setki różnych aromatów w dobrym piwie. Podstawą jest, aby nie pić go z butelki, a przelać do szklanki, którą następnie należy delikatnie zakręcić dla uwolnienia aromatów i nabrać powietrza licznymi, płytkimi wdechami. Teraz powinniście móc wyczuć kwiatowe aromaty pilznera , winny zapach porto w piwie jęczmiennym, bądź słodycz karmelu w tradycyjnym koźlaku.
Ostatni krok można traktować jako nagrodę, jest to smakowanie. Zanim to nastąpi warto poznać kilka zasad. Przed degustacją należy wystrzegać się papierosów i wyrazistych w smaku potraw. Próbując różnych rodzajów piwa należy spożywać je zaczynając od najmniej intensywnego w smaku i pamiętając o przepłukaniu ust wodą niegazowaną pomiędzy degustacją dwóch różnych rodzajów piw. Pierwszy łyk powinien opłynąć język dookoła, różne części języka odczuwają inne smaki. Wierzchem języka wyczuwamy początkową słodycz, na obrzeżach zaś kwaśność. Charakterystyczna gorycz odczuwalna jest z tyłu języka i w mniejszym stopniu na całej jego długości. Smak ten utrzymuje się najdłużej. Piwo poddane ocenie możemy z czystym sercem wypić do końca.
