Na smak piwa wpływa wiele zmiennych, zaczynając od doboru odpowiednich składników i kończąc na drobnych szczegółach procesu warzenia.
Zacznijmy więc od składnika stanowiącego około 90% napoju czyli wody. Skład mineralny użytej wody znacząco wpływa na smak piwa. Browary najczęściej korzystają z lokalnych źródeł wody dzięki czemu każde piwo będzie miało nieco inny charakter w zależności od regionu, z którego pochodzi. Ciekawostką jest, że do wyprodukowania jednej butelki piwa potrzebnych jest około 75 litrów wody.
Następnym niezbędnym składnikiem jest słód, do produkcji którego używa się różnych gatunków zbóż. Surowe ziarno należy poddać słodowaniu, aby wytworzyły się w nim enzymy niezbędne do fermentacji. Zbożem najczęściej używanym do produkcji piwa jest jęczmień ze względu na stosunkowo niski stopień trudności procesu słodowania oraz powstawanie wysokiej jakości cukrów słodowych. Na czym polega słodowanie? Ziarno namaczane jest w wodzie do momentu, w którym zaczyna kiełkować, następnie rozsypywane jest na grzędach i pozostawione do skiełkowania na kilka dni. Jest to czas, w którym skrobia przekształca się we wspomniany cukier słodowy. Następnie ziarno podgrzewane jest w suszarni. Jest to bardzo istotny moment ponieważ temperatura oraz czas podgrzewania ziaren wpływa na ostateczny smak i barwę piwa.
Co dalej dzieje się ze słodem? Po oczyszczeniu ziarna z łodyg i korzeni musi ono odleżeć trochę czasu zanim trafi do browaru, gdzie zostaje zmielone. Zmielony słód, przypominający gruboziarnistą mąkę, trafia do kadzi zaciernej, gdzie moczony jest w wodzie. Im więcej razy zacier przejdzie odparowywanie, tym mniejsza będzie zawartość alkoholu w ostatecznym produkcie. W tym procesie ze skrobi wytrącają się cukry. Roztwór z uwolnionymi cukrami nazywany jest brzeczką. W następnym etapie brzeczka trafi do kadzi, gdzie będzie doprawiana.
Kolejnym produktem biorącym udział w produkcji piwa jest chmiel, który nie był jednak popularnym składnikiem od samego początku. Pierwsze wzmianki o jego użyciu pochodzą z kronik klasztornych z VIII wieku, a do Anglii dotarł dopiero po 1400 roku. Co stosowano zanim chmiel stał się bardziej powszechny? Piwowarzy stosowali owoce (np.: skórka pomarańczy, cytryny), mieszanki ziół i przypraw (cynamon, imbir, chilli), kwiaty (bez) czy też kory drzew, w ten sposób poprawiali smak trunku i wydłużali jego okres przydatności do spożycia. Obecnie, aby uzyskać określony smak i zapach piwa używa się różnych odmian i mieszanek chmielu. Do browaru trafia on pod postacią sprasowanych szyszek, granulek lub proszku i dodawany jest do brzeczki, a następnie gotowany w zamkniętych kotłach. Gotowanie w wysokiej temperaturze uwalnia z chmielu aromatyczne olejki i żywice, które mają wpływ na smak i aromat. Żywica nadaje goryczki, poprzez dodanie chmielu na początku warzenia uzyskuje się gorzki smak piwa. Chcąc uzyskać niepowtarzalny aromat, chmiel dodaje się do kadzi pod koniec warzenia, po ostudzeniu brzeczki lub nawet w trakcie fermentacji. W typ procesie do akcji wkraczają drożdże.
